Vreugdenhillen Reünie 2000

HISTORISCHE GROND EN BEDRIJVEN VAN NAAMGENOTEN
Rond de klok van twaalf uur vertrok ik van de De Brug voor de autorit. Het was prachtig weer bij heldere hemel en de temperatuur was uitstekend voor een buitenactiviteit. Ik kon mij overigens maar moeilijk losrukken uit De Brug. Diverse familieleden stellen je allerlei vragen en ik had ook nog een echtpaar in rolstoelen naar de winkel moeten helpen alvorens het aan de goede zorgen van anderen over te kunnen laten. Met de routebeschrijving in de hand arriveerde ik bij de eerste stop, waarover ik in de routebeschrijving het volgende las:

De kas van de gebroeders Frans en Jelle Vreugdenhil
Genealogiecode: D
Door: Redactie
Bron: Familiestichting
Foto: Familiestichting

Gebr. Frans en Jelle Vreugdenhil

Op Poelkade nr.28 aan de rechterkant is het bedrijf van Gebr. Frans en Jelle Vreugdenhil (tak D). Zij telen alstroemeria`s. U wordt uitgenodigd te kijken hoe de teelt in z`n werk gaat en het oogsten is ook in volle gang. Dit bedrijf bestaat ruim 70 jaar en de vierde generatie is al werkzaam in het bedrijf. De weg ernaar toe was erg rustiek:je rijdt door een typisch Westlands landschap,zonder vergezichten omdat de kassen je die belemmeren. Met pen en papier in de hand heb ik Frans enkele vragen gesteld. De alstroemeria`s worden al twintig jaar door de familie gekweekt. Uiteraard kwam de problematiek van de bestrijdingsmiddelen aan de orde. De hoeveelheden en soorten middelen moeten aan banden worden gelegd, maar de politiek beslist over die zaken waarbij de consequenties voor de bedrijfsvoering onvoldoende worden meegewogen. De telling gaat niet per bloem maar per tak. Per week worden ca. 5.000 takken geoogst. De opbrengst varieert wel per m2. Om het hele jaar rond te kunnen oogsten wordt er gebruik gemaakt van grondkoeling. Dit systeem houdt de temperatuur rond de 15 graden.

Bakkerij Jan Vreugdenhil is een pure bakkersfamilie, want Jan werd opgevolgd door zijn zoon Cor.
Genealogiecode: J

Het Vreugdenhilse laantje en Bakkerij Jan Vreugdenhil
Na voldoende nieuwsgierig te zijn geweest, reed ik verder richting het volgende adres. Ik moest wel een keer naar de juiste richting vragen,maar kwam er gelukkig. Het Vreugdenhilse laantje! Met gemengde gevoelens keek ik naar de plek. Het gaf een bijzonder gevoel nu eindelijk eens op de plek van dat beroemde laantje te staan. Maar aan de andere kant vond ik er niets meer van terug. Je moest je er min of meer een voorstelling van proberen te maken. Ik heb er niet zo lang staan mijmeren.

Na een kwartier kwam ik aan bij bakkerij Vreugdenhil, waarover de routebeschrijving zegt: Bakkerij Vreugdenhil viert deze week haar 75-jarig bestaan. Deze familie Vreugdenhil (tak J) is een pure bakkersfamilie, want Jan werd opgevolgd door zijn zoon Cor, die meer dan 30 jaar aan het roer van het ambachtelijk bedrijf stond. Inmiddels runt Jan, de zoon van Cor, al vele jaren het bedrijf. De feestelijke aanbieding vandaag ter gelegenheid van het jubileum is: diverse vlaaien van f 14.75 voor f 11.95. Kunt u zich voorstellen: een bakkerij vol mensen die corsages dragen, gezellig met elkaar keuvelend en zich stortend op de aanbieding. Leuk om dat mee te maken! Het was heel bijzonder en ook interessant om de moderne bakkerij te zien. Alleen de lucht die er hangt is al heerlijk!

fa. J.S. Vreugdenhil & Zn zij telen paprika’s.
Genealogiecode: C

fa. Joop Vreugdenhil & Zn
Over het bedrijf waar ik vervolgens naar toe reed, las ik in de routebeschrijving dit: Aan de linkerkant van de Oranjepolderweg op nr.5 bevindt zich het bedrijf van de fa. J.S. Vreugdenhil & Zn (tak C). U bent hier van harte welkom om een kijkje te nemen in de paprikateelt. Joop Vreugdenhil is hier in 1965 met dit bedrijf begonnen en werkt hier nu met zijn zoon. U kunt hier o.a. kennis nemen van de biologische bestrijding. Ik ben zelf dus dol op paprika`s en daarom was de kas voor mij een lustoord. Ook daar ging ik met pen en papier aan de slag. Ik dacht dat ik al veel wist van paprika`s, maar toch leer je weer bij. Rode en groene paprika`s komen van dezelfde plant. De groene is de onrijpe en de rode is rijpe vrucht. Verder is ons verteld dat de productieperiode loopt van januari tot eind november en dat slechts 8 % van de productie is bestemd voor de binnenlandse markt. Dat betekent in de winterperiode een reisje naar de zon!

De boerderij Pothoven van Cor Vreugdenhil heeft een verzameling oude werktuigen en koetsen. Let ook eens op ons familiewapen op de koets.
Genealogiecode: C

De boerderij Pothoven
De laatste stop waar ik naar toe rij is de boerderij Pothoven van Cor Vreugdenhil. Ook daarover worden in de routebeschrijving bijzonderheden verstrekt en wel de volgende: U bevindt zich nu op het bedrijf van Cor Vreugdenhil (tak C). Hij heeft een verzameling oude werktuigen en koetsen. Ook heeft Cor een aantal mooie Belzen en andere paarden die regelmatig voor de koetsen lopen U bent van harte welkom om deze historische plaats te bekijken. Van de boerderij Pothoven kan nog gezegd worden dat begin vorige eeuw Jochem Vreugdenhil (C IX m) hier woonde met zijn vrouw Cornelia Arina Boon en hun drie kinderen, Jochem, Abraham en Nel.
Voor oude `s-Gravenzanders was Jochem van Pothoven een begrip. De middelste zoon, Abraham, is op deze boerderij blijven wonen. Cor is de derde zoon van Abraham. Na de bloemen, het brood en de groente zijn nu de beesten aan de beurt. De uitstalling van oude werktuigen was erg interessant. Ik heb nu kantploegen, diepploegen, mestkruiwagens en klomplaarzen gezien. Het is wel aardig om het nut van die klomplaarzen uit te leggen. Het was het schoeisel van de rietsnijders. De klomplaarzen hebben een lederen bovenkant en een houten zool. De rietstoppels zijn zo hard en scherp dat ze door de lederen zool zouden doordringen met alle gevolgen van dien. Om dit te voorkomen is indertijd de klomplaars ontwikkeld.

 

 

Cor Vreugdenhil heeft een aantal mooie Belzen.
Genealogiecode: C

Boerderij van Cor Vreugdenhil
Buiten stonden twee prachtige paarden. Toen ik vroeg of het Friese paarden waren, werd er met enige humor gereageerd. Ik had kennelijk moeten weten dat de Friezen dit als een belediging zouden opvatten, omdat zij hun paarden verre weg superieur vinden. Het waren Nederlandse trekpaarden, zogenaamde Belzen, uit Zeeland. Ik vond ze mooier dan de Friese paarden. Nog één slotopmerking: de vroegere landerijen die bij deze boerderij behoorden, zijn verdwenen als gevolg van het oprukken van de kassenteelt.

En daarmee was het kringetje van deze zeer interessante autorit rond. Ik voeg nog graag toe, dat iedereen die je sprak na de autorit erg enthousiast erover was. En ook Joop en Jacqueline Vreugdenhil, die ons o.m. schreven, wij hebben ons paprikabedrijf graag opengesteld en vonden die belangstelling en al die vragen fantastisch. Wij hopen dat de mensen de uitleg begrepen hebben, zo wordt dit schrijven beëindigd, hoeveel zorg en aandacht eraan vooraf gaat voordat een paprika in de winkel ligt.