Hendrika Vreugdenhil dankzij de karatesport de hele wereld over

Hendrika Vreugdenhil ( J X c.2.2 )
Door: Redactie
Bron: Familiestichting
Foto: Hendrika Vreugdenhil

De zomerstop is een mooi moment om een blik te werpen in de toekomst en dat is wat Hendrika Vreugdenhil (19) en Hilke Batist (23)dan ook doen. Ze zijn nog maar enkele weken terug van het WK in Sint Petersburg, maar nu al kijken ze vooruit naar de grote toernooien die de komende twee jaar op het programma staan. De derde plaats die de twee Westlandse dames samen met Rita Soutendijk behaalden, smaakt naar meer.

Kracht
De Heulse Batist en haar streekgenote Vreugdenhil uit Maasdijk beoefenen de karatesport respectievelijk al zo’n achtenhalf en zeven jaar en hebben in die periode al het een en ander van de wereld gezien. Batist ging in de afgelopen twee seizoenen onder meer naar Oostenrijk (EK) en Schotland (WK), terwijl Vreugdenhil vorig jaar twee gouden medailles veroverde tijdens het junioren WK in het Joegoslavische Novi Sad. Voor de 19-jarige Maasdijkse was het vorige maand haar eerste senioren WK.
De beide Westlandsen beoefenen het onderdeel kata, dat op zich ook weer is onder te verdelen in allerlei verschillende vormen. Het is een schijngevecht met een denkbeeldige tegenstander. Op de training doen ze ook wel aan semi-contact, maar tijdens wedstrijden ‘lopen’ ze kata. “Ik kan mijn ei helemaal kwijt in kata”, vertelt Vreugdenhil, die zeven jaar geleden via haar moeder in contact kwam met karate. “Ik deed eerst aan jiu jitsu, maar daar kon mijn rug niet tegen. Was veel te fysiek. Kata is me veel meer op het lijf geschreven. Ik moet het vooral hebben van mijn souplesse.”
Dit in tegenstelling tot Hilke Batist, die een stijl heeft die vooral gebaseerd is op kracht. “Kata is voor mij beter geschikt dan semi- of full-contact, want ik heb niet van die sterke enkels. Ik gebruik veel kracht in mijn stoten en doe het minder op souplesse.” In Sint Petersburg namen ze zowel individueel als met een team deel aan het WK. Rita Soutendijk, die samen met haar man Mark Neijssel de scepter zwaait over Tomo no Kai (groep van vrienden), maakte het trio compleet. De sensei uit Zoetermeer – de karatevereniging heeft vestigingen in Naaldwijk en Zoetermeer – pakte ook individueel een bronzen medaille.

Een druk jaar
De beide Westlandsen slaagden er op eigen houtje niet in de finale te bereiken. “Het voelde wel een beetje als een steek onder water dat ik nu de finale niet haalde, terwijl ik bij de junioren een wereldtitel had gepakt”, zegt Vreugdenhil. “Maar niettemin heb ik voor mezelf een goede kata gelopen en kan ik met een tevreden gevoel terugkijken. Ik heb het gevoel dat ik nog veel meer uit mezelf kan halen de komende jaren.”
Als team valt het drietal, dat een jaar samen actief is geweest, nu uit elkaar. Soutendijk stopt ermee en de twee Westlandsen moeten een nieuwe medestander vinden. “Die hebben we al gevonden, hoor”, verklapt Batist lachend. “Ze weet het alleen zelf nog niet.” “We hopen dan voor langere tijd bij elkaar te zijn”, vult Vreugdenhil aan. “Dan kun je echt aan iets gaan bouwen. Het is de bedoeling om voor langere tijd samen te gaan trainen.”Een kata onder de knie krijgen gaat nou eenmaal niet zomaar, weet Batist. “Dat kost wel een paar jaar. En je bent ook nooit uitgeleerd. Als je examen doet, moet je ook de dingen van eerdere kata’s onthouden, dus het pakket wordt steeds groter.” Beide dames zijn in het bezit van de bruine band en gaan nu vol overgave voor de zwarte. De komende tijd kunnen ze even genieten van de zomerstop. Volgend jaar juni is het EK in Belfast en een jaar later is het WK in Brazilië. “Geweldig als we daar naartoe kunnen”, mijmert Vreugdenhil. Zo weten ze in elk geval waarvoor ze straks weer gaan trainen.