Genealogiecode: C XI aj.2
Door: Redactie
Bron: Familiestichting
Foto: Frank Vreugdenhil
De ijsbaan van Assen heeft een speciaal plekje in het hart van Frank Vreugdenhil. De schaatser trainde er jaren, won daar zijn eerste marathon en zegevierde er ook zaterdagavond weer. Dat de baan met sluiting wordt bedreigd, gaat hem aan het hart. ,,Drenthe zonder ijsbaan kan niet’’, maakte hij zich meteen na zijn fraaie zege sterk voor ijs in Assen. Bij de vrouwen ging de winst naar Yvonne Spigt.
Frank Vreugdenhil was eerlijk. Verwacht hem niet spontaan op de barricaden, stelde hij. Maar als het gaat om behoud van de ijsbaan in Assen wil hij wel degelijk zijn mening geven. En die is duidelijk. ,,Drenthe zonder ijsbaan, dat kan niet. Daarmee zet je het schaatsen te kakken’’, vindt Vreugdenhil. Het ijs in Assen is vooral belangrijk voor de jeugd, vervolgde hij. ,,Ik train er zelf niet meer, maar al die kinderen wel. Zonder baan in Assen hebben zij helemaal niets meer.’’
Maar zolang zijn thuisbaan er nog ligt, blijft Frank Vreugdenhil mooie dingen doen in Assen. Precies drie jaar geleden zegevierde hij er al voor de eerste keer op het hoogste niveau en nu herhaalde hij dat kunststukje. Dat was alweer de achtste zege voor de alleskunner van Husqvarna/Primagaz. Ruim achter zich zag hij Gary Hekman tweede worden, net voor Fabio Francolini.
En net als de meeste van zijn overwinningen was ook deze het aanzien meer dan waard. ,,Ik kan alleen maar mooi winnen’’, stelde Vreugdenhil vast. Hij zei het met een lach. ,,Maar het is vaak wel zo. Ik creëer die kansen voor een belangrijk deel zelf. Daardoor zijn het vaak spectaculaire zeges, maar het betekent ook dat ik er geen tien in een seizoen ga winnen.’’
De Drent had wel gelijk. Met veel van zijn zeges, zoals die van vorig seizoen in Tilburg, kreeg hij het publiek op de banken. Dat was zaterdagavond in Assen niet anders. Waar Mats Stoltenborg en Crispijn Ariëns zich weifelende koplopers mochten noemen, twijfelde Vreugdenhil geen moment. Hij reed solo naar het duo toe en knalde er meteen overheen om vervolgens met hulp van zijn ploegmaten – Simon Schouten en Timo Verkaaik direct om hem heen, Willem Hut aan de voorkant van het peloton – uit de greep van de groep te blijven. Uitgebreid jubelend kwam Vreugdenhil voor zijn eigen publiek over de streep.
Met zijn overwinning doorbrak Vreugdenhil het patroon van dit seizoen, waarin tot nu toe alleen ruimte was voor winnaars uit de ploegen van Jillert Anema; A-ware/Fonterra en Tjolk. Dat leek lang onmogelijk, erkende Vreugdenhil. ,,Die twee blokken zijn zo sterk. Maar na de vijfde wedstrijd proefde je wel dat de verhoudingen iets anders lagen en dat er misschien kansen kwamen. Vorig jaar was dat sowieso anders. Als je toen individueel heel goed was, kon je iets doen. Dit seizoen was dat tot nu toe niet het geval. Maar ik ben zó leep, ik pak heus mijn kansen wel. Vanavond was ik dan op het juiste moment beter dan de rest en dan kun je dus toch winnen.’’