Gordon Vreugdenhil heeft er altijd van gehouden om interessante oplossingen toe te passen op de uitdaging van een moeilijk probleem. Hij werkt als senior manager voor NVIDIA, een bedrijf dat toonaangevend is op het gebied van computergebruik en kunstmatige intelligentie. Vreugdenhil leidt een team welke deelneemt aan veiligheidsprocessen bij het bedrijf NVIDIA.
Echtpaar Haaring – Vreugdenhil was op 15 oktober 60 jaar getrouwd. Wethouder Goudswaard ging bij hen langs op 16 oktober om hen namens het gemeentebestuur van harte te feliciteren met hun diamanten huwelijk.
Dag Vreugdenhil familieleden,
Wij stellen ons graag even voor…….
Wij zijn Marjan van Reeuwijk-Vreugdenhil en Marieke Knol-Vreugdenhil en hebben elkaar ontmoet op een reis in Uganda. Hoe bijzonder is het dan om erachter te komen dat je allebei dezelfde achternaam draagt! Deze reis werd in oktober 2022 georganiseerd door Gabrielle van de Kamp oprichtster van Stichting Otuke. Graag delen wij onze ervaringen van een onvergetelijke en indrukwekkende reis met jullie.
Een melding over een oranje gloed. Een harde klap. De eerste telefoontjes in de 112-meldkamer waren vaag. Toch moest calamiteitencoördinator Eric Vreugdenhil direct belangrijke keuzes maken na de treinramp in Voorschoten. Hij blikt terug op de grootste klus uit zijn loopbaan. Dat het een groot incident was, bleek al na minuten. ,,Er kwamen steeds meer telefoontjes binnen vanuit de omgeving van de trein en ook de eerste meldingen van gewonden.” Het duurde even tot het besef kwam, dat zowel de goederen- als de passagierstrein waren betrokken bij het ongeluk.
Dat Dordrecht een dekkend netwerk van defibrillatoren heeft, is te danken aan Robert en Heather Vreugdenhil en aan niemand anders. Alle reden voor de gemeente om hen te eren met een Johan de Wittspeld, de hoogste gemeentelijke onderscheiding in Dordrecht, voor zeventien jaar inzet.
In februari 1985 dooide het, en de meeste mensen hadden de hoop al opgegeven. Sinds 1963 was er al geen Elfstedentocht meer verreden. Maar ineens begon het weer te vriezen en klonken de nu legendarische woorden van Elfstedenvoorzitter Jan Sipkema: “It Sil heve.”
Eén van de tienduizenden toerrijders was Arend Vreugdenhil uit Zuid-Holland. Hij en zijn twee zwagers kregen een slaapplaats in Leeuwarden bij Roel en Ina Siksma. Vreugdenhil over de gastvrije ontvangst: “Zoals wij in het westen zeggen: dan wor’ je in de boter gebra’jen.” Het lukte Arend Vreugdenhil om de Elfstedentocht uit te rijden. Bij de finish knielde hij op het ijs en kuste de eindstreep. Die foto is wereldberoemd geworden. In het interview bij de finish zei Vreugdenhil tegen radioverslaggever Eelke Lok: “Blijer ken geen mens wezen. In de Fryslân DOK Toen de tocht die nooit doorging… doorging praat documentairemaker Piter Tjeerdsma in 2005 na met mensen die er in 1985 bij waren. Arend Vreugdenhil bedankt het publiek: “Door de bevolking kan zelfs een rijder als ik zo’n Elfstedentocht rijden. Bedankt! Het was super.” Ook in 1997 heeft Arend de Elfstedentocht gereden.
Op mijn 17e kwam ik al in de tattoowereld terecht. Vier jaar lang was ik eerst leerling. Pas na 2,5 jaar mocht ik het apparaat voor het eerst vasthouden. De echte old school manier dus! Dat vind ik ook zo mooi aan dit vak. Het blijft bijzonder. De kunst an sich maar ook dat ik dit vak elke dag mag uitoefenen, ik ben nog steeds net zo verliefd als toen ik begon. Mensen gelukkig maken met een tatoeage, hoe mooi is dat? Ik weet hoeveel kracht je uit een tattoo kunt halen. Ik was 16 toen ik mijn eerste tattoo kreeg als herinnering aan mijn beste vriend die overleden is. Toen merkte ik wat het doet als je een tattoo laat zetten. Het hele moment van het laten zetten, de gedachte daarachter en waarom je dat doet. Het is echt een proces, Een magisch moment waarin ik graag een connectie met je maak. Er ontstaat altijd een speciale band tussen klant en tatoeëerder.
Hermen Vreugdenhil is onderscheiden met een Koninklijk lintje dat hij kreeg opgespeld door de commissaris van de Koning, Ina Adema. Dat gebeurde tijdens de vergadering van de Provinciale Staten. Hermen Vreugdenhil werd benoemd tot lid van de Orde van Oranje Nassau.
Kerstlandschap
Iedereen in het gezin knutselt mee, vertelt Vreugdenhil. Soms is het gezin samen aan het werk, dan sluit een de wissels aan voor de treinen en maakt de ander een besneeuwde berg, maar zijn zoons gaan ook regelmatig zelf lekker aan de slag. “Dan hoor ik ineens dat er een kerstmuziekje wordt opgezet, en begint iemand te knutselen.” Boven het kerstdorp komt ook een kabelbaan. Het bouwen van het landschap is een traditie die het gezin al een paar jaar koestert.
Na een aantal jaar als waarnemer te hebben gewerkt, nam de 35-jarige huisarts Wim Vreugdenhil begin april 2020 een huisartsenpraktijk over. Hij vertelt over zijn visie op het praktijkhouderschap en over de balans werk-privé. “Praktijkhouders zijn een belangrijke pilaar onder het gezondheidsstelsel; jonge huisartsen moeten die verantwoordelijkheid ook nemen.”
