Vreugdenhillen zaten vast in de sneeuw

Broodjes halen
De bakker in het Oostenrijkse wintersportresort Kappl – district Landeck in Tirol – had zich op donderdag 18 februari niet verslapen! ‘Nee’, zegt Gijs Vreugdenhil een paar maanden later in zijn Dordtse woning, ‘was dat maar waar geweest. Boudewijn, onze oudste zoon van 12, was ’s morgens om een uur of half acht naar het dorp gegaan om bij de bakker verse broodjes te halen. Maar die waren er niet. Later die ochtend hoorden we van de eigenaresse van ons appartementenhotel, dat alle toegangswegen tot het Paznauntal als gevolg van hevige sneeuwval waren afgesloten’.

Een weekje vakantie
Regelmatig gaan Gijs Vreugdenhil (44) en zijn vrouw Rinske (38), beiden tandarts, op skivakantie, veelal in Zwitserland of Italië, dit jaar in het Oostenrijkse Tirol. Met hun – op de Dordtse kunstbaan – op de lange latten goed geoefende zonen Boudewijn (12) en Alexander (inmiddels 10) en het jongere tweetal Marnix (4) en Floris (toen vijf maanden oud). En dit jaar bovendien met vrienden en kennissen uit Dordrecht – een groep van 24 wintersporters-: lekker een weekje er tussenuit en genieten van sneeuw, berglucht en de skisport.

Helikopter
‘Dat ging dus allemaal naar wens’, vertelt Gijs verder, ’tot woensdag, onze zesde dag, toen ik met de oudste twee met sneeuwkettingen onder de autowielen – dat was toen al noodzakelijk – naar het nabijgelegen Zwitserse grensgebied reed om daar te gaan skiën. Maar het was er zo ijzig koud, dat we er op een gegeven moment de brui aan gaven en terug naar ons – appartement reden’. Toen de zaterdag daarop bleek, dat er geen enkel uitzicht bestond op afreizen per auto, informeerde Gijs telefonisch naar mogelijkheden om per helikopter het geïsoleerde gebied te verlaten. ‘Ze vertelden me toen’, herinnert hij zich, ‘dat ik Is middags moest bellen voor de helikoptervlucht van de volgende dag. Maar toen ik dat deed werd mij gezegd dat ze vol zaten. Ik dacht meteen: jongens, daar zit iets goed scheef. Diezelfde middag komt op zo’n tachtig meter afstand van het appartement een lawine tot stilstand: twee wandelaars ontsnappen ternauwernood. De eerste stroomstoring doet zich voor en duurt een uur of drie. ’s Zondags belt Gijs met vrienden in Dordrecht. Dit leidt tot contact met een der wethouders en via hem met de burgemeester van Dordrecht, die een fax naar zijn collega in het Oostenrijkse Kappl stuurt. Resultaat: ’s maandags kunnen op het gemeentehuis van Kappl papieren worden afgehaald, die recht geven op een helikoptervlucht van Kappl naar Landeck. Dinsdag 23 februari vliegt Rinske met Marnix en Floris eerst met de helikopter naar Landeck. Vervolgens maakt ze gebruik van taxi, trein, bus en vliegtuig en komt ’s avonds laat op Schiphol aan, waar een van de tandartsassistentes niet een auto staat te wachten. Daar hoort ze wat er in het 15 km zuidelijker gelegen Gälltür is gebeurd en dat er ook Nederlanders onder de slachtoffers zijn. Rinske: ‘Het was een chaotische reis. Maar voor Marnix, die nog nooit in een trein gezeten had, werd het de reis van zijn leven. Toen we in het vliegtuig flink last van turbulentie kregen keek hij me stralend aan en riep: ‘Mama, ’t is net de achtbaan’.

Onzekerheid
‘Waarom ik niet samen met de twee oudste jongens ben meegegaan? Achteraf had ik dat natuurlijk moeten doen. Maar toen ging ik ervan uit – dat hoorden we tenminste – dat de wegen op donder dag, dus twee dagen later, weer berijdbaar zouden zijn. Een te optimistische veronderstelling, naar later bleek, want het werd pas zaterdag voor we de thuisreis per auto konden aanvaarden. Hoe we er nu op terugzien? Ja, het was natuurlijk zeer uniek, een uitermate extreme toestand. De dag volgend op die van Rinske’s vertrek was helemaal verre van aangenaam: niets te eten behalve repen Mars, geen verwarming, geen licht, geen telefoon, brrr, afzien hoor! Een bang avontuur, maar in paniek zijn we nooit geraakt. Het ergste was nog de onzekerheid die aan je knaagt, de geruchten die op duiken en de onmogelijkheid om na te gaan – ook de autoradio liet het op één station na afweten – wat waar en wat niet waar was’. Het liep gelukkig allemaal goed af: geen trauma, geen slapeloze nachten naderhand, integendeel: Gijs en zijn vrouw hebben in hetzelfde appartementenhotel in Kappl in Tirol hun eerste skivakantie in de nieuwe eeuw gereserveerd.