Maarten Vreugdenhil in memoriam

Maarten Vreugdenhil (K XI j).
Maarten Vreugdenhil (K XI j).

Maarten Vreugdenhil een bevlogen mensenmens.

Op zondag 5 juni jl. is op 80-jarige leeftijd overleden Maarten Vreugdenhil (K XI j). Maarten is de grondlegger geweest van onze familiestichting. Door de oprichting ervan in 1983 is Koos Verhulst in staat gesteld om de stamboom van de familie Vreugdenhil binnen korte tijd in kaart te brengen. Hierbij heeft Koos van een aantal personen hulp gehad. Naast ondergetekende heeft Maarten door alle telefoonboeken van Nederland na te pluizen vele Vreugdenhillen aangeschreven om burgerlijkestandgegevens in te zamelen. De zo verkregen adressen vormden iets later de eerste aanzet tot ons huidige bestand van circa 1.200 adressen. Maarten heeft ook eigenhandig de eerste acht exemplaren van ons lijfblad, de Vreugdeschakel, getikt. De naam Vreugdeschakel is voortgekomen uit het brein van zijn vrouw Jannie Cats. In maart 1988, vijf jaar na de oprichtingsvergadering, is Maarten uit het bestuur van de familiestichting Vreugdenhil gestapt.

Maarten is als enig kind (ook Koos Verhulst was enig kind) geboren op 7 januari 1931 te Maasland. Reeds op jonge leeftijd heeft hij de aanzet gegeven voor de oprichting van korfbalvereniging ODO te Maasland. Dit heeft hij voor andere plaatsen nog zo’n 15 maal herhaald.

Na onder andere 18 jaar lang directeur te zijn geweest van de Stichting Gezinsverzorging en Bejaardenhulp is hij op 60-jarige leeftijd met VUT gegaan. Om-streeks 1993 heeft hij de Stichting Steun Christelijke Sociale Arbeid Tsjechië (Nadeje) opgericht. Hier heeft hij 7 jaar zijn ziel en zaligheid ingestopt.

Zijn bevlogenheid is iets wat hem ken-schetst. Hij was altijd druk en hij bleef maar praten. Je had soms nauwelijks tijd en gelegenheid om wat terug te zeggen. Hij schreef graag. Soms deed hij dat met harde bewoordingen, maar altijd met goede bedoelingen. Eind februari belde hij mij nog op omdat hij niet wist waar en hoe hij dominee Tim Vreugdenhil het snelst kon bereiken. Van een computer moest hij niets hebben. Na een uurtje googlen en combineren kon ik hem de juiste gegevens aanleveren. Hij zou dominee Tim bellen en een artikel voor de Vreugdeschakel aanleveren. Dat is er denk ik niet meer van gekomen. Verheugd ben ik dat ik Maarten zo’n 30 jaar geleden voor het eerst gesproken en ontmoet heb. Om daarna in het spoor van zijn gedrevenheid voort te zetten hetgeen hij gestart is met de familiestichting Vreugdenhil.

De Lier, 11 juni 2011, Aat Vreugdenhil