Jennifer Vreugdenhil wil nummer 1 zijn

Jennifer is het doel bij 2013/2014 BeNe League vrouwen.
Jennifer Vreugdenhil
Genealogiecode: D XI al.1
Door: Redactie
Bron: Familiestichting
Foto: Jennifer Vreugdenhil

Als straks de strijd om het belangrijkste voetbalgoud ontbrandt, is ADO Den Haag uitstekend vertegenwoordigd door o.a. Jennifer Vreugdenhil. De uit Oosterhout afkomstige kanjer onder de lat gaat met Nederland onder 19 voor de hoogste eer op het Europees Kampioenschap in Noorwegen.

Voor Jennifer Vreugdenhil ging een al lang gekoesterde de wens in vervulling toen zij op haar vijfde voor het eerst het veld in mocht bij Irene ’58. “Mijn buurjongen Mick Verzuu voetbalde daar en ik wilde dat ook.” Als eerste meisje bij de club vond zij al snel haar favoriete stek in het doel. “Wat bij de kleintjes vooral heel leuk was, was de penaltyserie aan het eind van elke wedstrijd. Dan kon je soms een hele wedstrijd niks te doen hebben gehad, maar die penalty’s waren voor een keeper hartstikke leuk.”

Net als haar buurjongen kwam Jennifer jong in beeld bij de KNVB. “Mick heeft ook nog in de jeugd bij NAC gevoetbald, maar is uiteindelijk weer bij Irene gaan spelen. De topsportwereld was toch niks voor hem, al heb ik veel van hem geleerd.”

Op aanraden van de KNVB zocht ook Jennifer het hogerop en belandde zo op haar veertiende bij sc ‘t Zand in Tilburg. Na twee seizoenen bij de damesselectie van die club en bij Nederland onder 15 en 16 haalde ADO Den Haag het keeperstalent drie jaar geleden naar de Randstad. Dat zij bijna het hele eerste seizoen genoegen moest nemen met een plaats op de bank, vond Jennifer lastig. “Bij een topclub gaat het er ook heel anders aan toe en in het begin was ik veel geblesseerd, omdat ik van drie keer in de week trainen naar vijf keer ging.” Een prima Eredivisie-debuut tegen Heerenveen (gewonnen zonder tegentreffer) gaf Jennifer toch een goed gevoel. “En het was super om het winnen van het landskampioenschap en de beker mee te maken.”

Voor de leeuwen
Net op het moment dat Jennifer in haar tweede Haagse seizoen het gevoel had dat het de goede kant uit ging, hield een uit de kom geschoten knieschijf haar lang uit de roulatie. Vorig jaar april werd zij daaraan geopereerd en het herstel zou meer dan een half jaar duren. “Zo’n lange periode van blessureleed had ik nog nooit meegemaakt. Misschien wilde ik daarom wel te snel weer fit zijn en heb ik ook een terugslag gehad.” Een beloning voor haar doorzettingsvermogen vormde het tweede kwalificatietoernooi met Nederland onder 19 voor het EK. In haar laatste jaar bij dat team wilde Jennifer absoluut de eindronde halen. Dat zij in alle wedstrijden de nummer 1 was en tegen Ierland haar beste wedstrijd ooit keepte, was de slagroom op de taart. “Ik kreeg heel veel positieve reacties.”

Een basisplaats bij ADO Den Haag tegen FC Twente kwam als toetje. “Ik had niet verwacht in die wedstrijd voor de leeuwen te worden gegooid. De eerste tien minuten waren onwennig, maar de rest van de wedstrijd is het goed gegaan en dat neem ik mee naar de rest van het seizoen.” Jennifer kijkt al uit naar de apotheose in Noorwegen. “We hebben een gunstige poule geloot, want van Noorwegen, Schotland en België hebben wij al eens gewonnen. Ik ga er in ieder geval van genieten dat wij daar staan.” Jennifer heeft er alles voor over om als topsporter te slagen. Misschien is dat een verschil met haar buurjongen Mick. “Toen hij merkte dat het bij NAC niet echt lukte, is hij daar gestopt. Ik zeg hem wel eens dat het zonde is dat hij die knop niet om kon zetten, want anders had hij nu misschien in de Eredivisie gespeeld.”