Huibrecht Vreugdenhil zegt oude liefde vaarwel!

Huib Vreugdenhil
Genealogiecode: K XI v
Door: Redactie
Bron: Familiestichting
Foto: Huib Vreugdenhil

Ooit gehoord van een dahliavirus? Die bloem stond centraal in een programmaboekje voor de 27e Nationale Zomerbloemen-tentoonstelling die in Naaldwijk plaatsvond. De man die besmet was met het virus is Huib Vreugdenhil, een 92-jarige tuinder in ruste uit Naaldwijk. Een leven lang stekken en kweken en het bleef maar kriebelen. Ook toen eens omstreeks half mei zijn stekken het na een nachtje nachtvorst  lieten afweten. Huib zal het stukje over hem in het boekje vast  leuk gevonden hebben maar -evenals wij-  moeite gehad hebben met de slotzin: “.. dat het tijd werd om zijn oude liefde, dahlia’s kweken, in de wilgen te hangen…”.

Tuinder in ruste… Tegenwoordig woont Huib Vreugdenhil, tuinder in ruste, in Naaldwijk. Al op jonge leeftijd was Huib Vreugdenhil gegrepen door het dahliavirus. Hoewel het telen van groente ook tot zijn expertise behoorde, bleek voor de toen 17-jarige oud-Lierenaar de passie voor bloemen toch groter te zijn.

Het moestuintje van het ouderlijke huis in de Oostbuurt in De Lier was als eerste het toneel voor soms wel 24 verschillende soorten Dahlia. We praten dan over de jaren voor de Tweede Wereldoorlog. Als lid van de Nederlandse Dahliavereniging ging zijn hobby zo ver dat hij zelfs in de oorlogsjaren met showdahlia’s deelnam aan wedstrijden, zelfs tot Amsterdam toe. Hoe die dahlia’s daar dan kwamen…?

Toen er in mei 1945 een einde aan de oorlog kwam, was het Huib toch nog gelukt om wat dahliastekken op te kweken. Zo kon hij in het najaar, toen bloemen nog schaars waren, menig huiskamer opfleuren met zijn dahlia’s; een geweldige prestatie die ook goed is beloond.

Als tuinder heeft Huib veel producten geteeld: van aardbeien, tomaten tot komkommers. Freesia is echter het product dat hij het langst heeft geteeld. Huib heeft een voorkeur voor bloemen die roze van kleur zijn. Roze dahlia’s vindt hij daarom dan ook prachtig en vooral aan Dahlia ‘Gerrie Hoek’, uit 1943, heeft hij zijn hart verpand.

Het kweken van Dahlia bleef Huib naast zijn werk doen, soms een paar jaar niet, maar het bleef steeds kriebelen. Wanneer hij dacht te zijn gestopt, kreeg hij vaak weer stekken cadeau. Dan kon hij het toch weer niet laten om er mee aan de gang te gaan.

Zelf stekken vindt Huib ook erg leuk. Het is wel een secuur werkje, waarbij aandacht voor het jonge plantgoed essentieel is; krantje er over als de zon te hard schijnt, druppelslang erbij en ga zo maar door. Waarnemen is hierbij erg belangrijk en op blijven letten! Soms was hij ook wel eens overenthousiast. Zo zette hij eens rond 10 mei zijn stekken buiten; een nachtvorstje er over heen en weg stek! Maar al doende leert men!

Naar de mening van deze krasse en jong ogende 92-jarige is het nu tijd om zijn oude liefde, dahlia’s kweken, aan de wilgen te hangen. Diverse redenen zijn hier debet aan. Huib kijkt met plezier terug en misschien, heel misschien kan hij het toch nog niet laten….